دلم امشب هوای قدم زدن به سرش زده
تو سکوت این شهر تو خیابونهای خلوت این شهر
دستمو بذارم تو جیبم راه بیفتم
برم فقط برم
باتو... نه تو که نیستی
بارویای تو
حداقل کسی نیست رویای تورو ازم بگیره
بدون ترس از دست دادن رویاهات راه میرم
راه رفتن هم کلام شدن با رویاهات
بهم آرامش میده
توسکوت به حرفهام به دلتنگیام
گوش میده...
سبک میشم از حرف زدن با رویاهات
....توکه نیستی
اماهنوز کسی نتونسته رویاهاتو ازم بگیره
بعدپایان این زندگی فقط
رویاهات موندن..
ولی حیف که برم خونه همون وضع خرابو دارم بدون تو چه بده خیلی بزرگه خیلی درد بزرگیه بدون تو ولی خوب حداقل رویاهات هست که حداقل یکم ارومم کنه
